Wraz z jej rosnącą powszechnością coraz większego znaczenia nabierają umiejętność wczesnego rozpoznawania objawów oraz skuteczna diagnostyka. Wczesne wykrycie tej wady jest kluczowe, ponieważ pozwala na szybkie podjęcie odpowiednich działań korekcyjnych, a także minimalizuje ryzyko wystąpienia powikłań w przyszłości.
W niniejszym artykule omówię symptomy, które mogą świadczyć o rozwijającej się krótkowzroczności, a także badania diagnostyczne, które pomagają ją rozpoznać. Odpowiem również na pytanie: dlaczego regularne wizyty u okulisty lub optometrysty są nieodzownym elementem dbania o narząd wzroku?
Typowe objawy krótkowzroczności
Krótkowzroczność objawia się przede wszystkim problemami z wyraźnym widzeniem obiektów znajdujących się w oddali. Jednym z najczęściej zgłaszanych przez pacjentów symptomów jest zamglone lub rozmyte widzenie, szczególnie podczas czytania znaków drogowych, oglądania telewizji czy rozpoznawania twarzy z większej odległości. Osoby dotknięte krótkowzrocznością często zgłaszają, że muszą mrużyć oczy, aby poprawić ostrość obrazu. Takie zachowanie jest naturalnym odruchem, który chwilowo zmniejsza rozpraszanie światła wpadającego do oka, co pozwala uzyskać nieco wyraźniejszy obraz.
Kolejnym typowym objawem krótkowzroczności jest uczucie zmęczenia oczu, które często występuje po długotrwałym patrzeniu w dal bez odpowiedniej korekcji wzroku. W niektórych przypadkach pacjenci mogą również skarżyć się na bóle głowy, zwłaszcza po próbach intensywnego skupienia się na oddalonych przedmiotach. Objawy te mogą być szczególnie uciążliwe dla dzieci i młodzieży, a najmłodsi pacjenci często nie są świadomi problemów ze wzrokiem.
U młodszych pacjentów krótkowzroczność może także utrudniać naukę w szkole: pojawiają się problemy z odczytywaniem tekstu z tablicy szkolnej czy niechęć do uczestnictwa w zajęciach wymagających patrzenia w dal. W domu rodzice często zauważają, że dziecko siada zbyt blisko telewizora lub monitora komputera, co jest próbą kompensacji nieostrego widzenia.
Zlekceważenie tych objawów może prowadzić do ich nasilenia oraz pogłębiania się wady wzroku, dlatego ważne jest szybkie rozpoznanie krótkowzroczności i podjęcie odpowiednich działań w celu jej skorygowania. Regularna obserwacja zmian w zachowaniu pacjenta oraz konsultacje z okulistą lub optometrystą są pierwszym krokiem w kierunku poprawy jakości widzenia.
Diagnostyka krótkowzroczności
Aby precyzyjnie zdiagnozować krótkowzroczność, należy przeprowadzić specjalistyczne badania, które pozwalają na określenie stopnia wady wzroku i jej przyczyny. Proces diagnostyczny rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu z pacjentem, podczas którego specjalista zbiera informacje na temat zgłaszanych objawów, stylu życia, historii okulistycznej oraz ewentualnych chorób współistniejących.
Jednym z podstawowych narzędzi diagnostycznych w przypadku krótkowzroczności jest badanie ostrości wzroku. Przeprowadza się je, wykorzystując tablice z literami, cyframi lub symbolami (np. tablicę Snellena), które pacjent odczytuje z określonej odległości. Wyniki tego badania pozwalają wstępnie ocenić, czy pacjent wymaga korekcji wzroku, a jeśli tak, to jaką korekcję należy zastosować.
Kolejnym badaniem jest refraktometria, czyli pomiar refrakcji oka. Umożliwia ono sprawdzenie, czy pacjent cierpi na krótkowzroczność, a także dostarcza odpowiedzi na pytanie: jak głęboka jest wada wzroku.
W przypadku dzieci i młodzieży podstawą do dokładnego określenia wady refrakcji jest stosowanie kropli z atropiną. Substancja ta powoduje czasowe porażenie akomodacji oka, co pozwala na uzyskanie wiarygodnych wyników badania refrakcji. Jest to szczególnie ważne w tej grupie pacjentów, ponieważ dziecięce oczy mają dużą zdolność akomodacyjną, która może maskować rzeczywisty stan wady wzroku.
Kolejnym ważnym elementem diagnostyki, zwłaszcza w przypadku podejrzenia krótkowzroczności patologicznej,
Magdalena Moczulska
optyczka, optometrystka, autorka bloga i kanału w serwisie YouTube
Cały artykuł dostępny w e-wydaniu na https://feniksmedia.pl/publikacje/Optyk_Polski/83/58/
